W czerwcu 2015 r. przygotowaliśmy dla Uniwersytetu Warmińsko – Mazurskiego w Olsztynie przypadki wirtualnego pacjenta jako modyfikacja programu nauczania i jakości kształcenia na kierunku lekarskim w zakresie medycyny ratunkowej oraz ortopedii i traumatologii.
Naszym zadaniem było opracowanie, przygotowanie i napisanie w formie pliku tekstowego oraz odpowiednich plików zdjęciowych:
- 4 przypadków klinicznych „wirtualny pacjent” o charakterze problemowym PBL,
- 4 przypadków klinicznych „wirtualny pacjent” z zakresu chorób występujących dość często o charakterze problemu klinicznego ”clinical case”,
- 2 przypadków klinicznych „wirtualny pacjent” dot. choroby występującej dość rzadko typu kazuistycznego, o charakterze „case raport”.
Wirtualny pacjent to przedstawiony w formie scenariusza opis choroby pacjenta wprowadzony został do programu komputerowego VIP-C (Virtual Interactive Patient Clinic). Scenariusz przypadku obejmował opis symulujący prawdziwą sytuację wizyty pacjenta u lekarza, pełną diagnostykę i leczenie, a także alternatywne i błędne decyzje diagnostyczne i terapeutyczne.
Wirtualny pacjent jest to narzędzie stosowane w nauczaniu klinicznym zarówno w formie rozwiązywania problemu (PBL – Problem Based Learning) jak i w formie analizy przypadku klinicznego (CCBL – Clinical Case Based Learning). Taka struktura opisu przypadku klinicznego ma doprowadzić studenta do samodzielnego poszukiwania rozwiązań danego zagadnienia w oparciu o różne dziedziny wiedzy, utrwalenia algorytmów postępowania diagnostycznego (różnicowanie) i terapeutycznego oraz doskonalenia umiejętności lekarskich. Student, który przyjmuje rolę lekarza ma do dyspozycji pełen zestaw narzędzi i metod diagnostycznych oraz terapeutycznych. Praca w systemie VIP-C przekłada się na szereg diagnoz i decyzji klinicznych, podjętych w oparciu o informacje o pacjencie i materiały dydaktyczne zamieszczone w programie w oparciu o przypadki „wirtualnego pacjenta”. Student ma możliwość przeprowadzenia wywiadu, zbadania pacjenta, wykonywania zleceń, podejmowania decyzji, szukania rozwiązań, stawiania diagnoz(y) oraz otrzymuje wyniki zleconych przez siebie badań (w formie wystandaryzowanej), także z informacją o ich ewentualnym braku zasadności ich zleceń lub niewłaściwego postępowania.
Student otrzymuje informacje o skuteczności lub braku skuteczności postępowania oraz zastosowania wybranych przez siebie metod diagnostycznych lub zaproponowanego leczenia.
Zamówienie było realizowane w ramach projektu „Wzmocnienie potencjału dydaktycznego UWM w Olsztynie” finansowanego ze środków Unii Europejskiej Priorytet IV Program Operacyjny Kapitał Ludzki na lata 2007-2013.